هیچ سگی به طور مطلق “پارس نمی‌کند”، اما برخی از نژادها به طور طبیعی کمتر از بقیه پارس می‌کنند. در این مقاله، ۱۷ نکته مهم را برای انتخاب یک سگ کم صدا و همچنین برخی از بهترین نژادهای سگ آپارتمانی که کمتر پارس می‌کنند را بررسی خواهیم کرد.

• ✳️

  تحقیق در مورد نژاد:

  قبل از هر چیز، درباره نژادهای مختلف سگ که به طور کلی کم‌صداتر هستند تحقیق کنید.
• ✳️

  توجه به خلق و خو:

  فقط به کم صدا بودن یک نژاد اکتفا نکنید، خلق و خوی کلی سگ را نیز در نظر بگیرید. سگی که آرام و مطیع باشد، احتمال کمتری دارد که بیش از حد پارس کند.
• ✳️

  سن سگ:

  توله‌ها به طور کلی بیشتر از سگ‌های بالغ پارس می‌کنند، زیرا هنوز در حال یادگیری هستند. انتخاب یک سگ بالغ می‌تواند ریسک پارس کردن زیاد را کاهش دهد.
• ✳️

  تربیت و آموزش:

  آموزش صحیح و زودهنگام می‌تواند تاثیر زیادی بر رفتار سگ داشته باشد. با آموزش دستور “ساکت”، می‌توانید پارس کردن او را کنترل کنید.
• ✳️

  اجتماعی‌سازی:

  اجتماعی‌سازی صحیح سگ از سنین پایین باعث می‌شود که در مواجهه با افراد و موقعیت‌های جدید، آرام‌تر باشد و کمتر پارس کند.
• ✳️

  نیازهای فیزیکی:

  سگی که به اندازه کافی فعالیت بدنی داشته باشد، انرژی کمتری برای پارس کردن خواهد داشت. پیاده‌روی روزانه و بازی‌های منظم می‌تواند به کاهش پارس کردن کمک کند.
• ✳️

  نیازهای ذهنی:

  تحریک ذهنی سگ نیز به اندازه فعالیت بدنی مهم است. بهره‌گیری از اسباب‌بازی‌های فکری و آموزش ترفندهای جدید می‌تواند سگ را سرگرم نگه دارد و از بی‌حوصلگی و پارس کردن جلوگیری کند.
• ✳️

  توجه به صداهای محیط:

  اگر سگ شما به صداهای خاصی مانند زنگ در یا صدای ماشین حساس است، سعی کنید این صداها را کاهش دهید یا سگ را به آنها عادت دهید.
• ✳️

  مراجعه به دامپزشک:

  در برخی موارد، پارس کردن بیش از حد ممکن است ناشی از یک مشکل پزشکی باشد. در صورت نگرانی، به دامپزشک مراجعه کنید.
• ✳️

  عدم تشویق پارس کردن:

  به هیچ وجه سگ خود را برای پارس کردن تشویق نکنید. اگر سگ شما به درستی آموزش داده شده باشد، باید بداند که پارس کردن در زمان‌های نامناسب قابل قبول نیست.
• ✳️

  شناخت محرک‌ها:

  سعی کنید محرک‌هایی که باعث پارس کردن سگ شما می‌شوند را شناسایی کنید و راهی برای مدیریت آنها پیدا کنید.
• ✳️

  بهره‌گیری از قلاده‌های ضد پارس (با احتیاط):

  بهره‌گیری از قلاده‌های ضد پارس باید آخرین گزینه باشد و فقط تحت نظر یک متخصص رفتارشناس سگ انجام شود.
• ✳️

  مشورت با متخصص رفتارشناس:

  اگر با وجود تمام تلاش‌ها باز هم مشکل پارس کردن سگ شما حل نشد، از یک متخصص رفتارشناس سگ کمک بگیرید.
• ✳️

  انتخاب نژاد مناسب بر اساس سبک زندگی:

  مطمئن شوید نژادی که انتخاب می کنید با سبک زندگی و میزان فعالیت شما سازگار باشد.
• ✳️

  در نظر گرفتن شرایط آپارتمان:

  قوانین آپارتمان خود را در مورد داشتن سگ در نظر بگیرید. برخی از آپارتمان ها محدودیت هایی در مورد اندازه و نژاد سگ دارند.

برخی از نژادهایی که به طور کلی کمتر پارس می‌کنند و برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند عبارتند از:

باسنجی (Basenji)، بولداگ فرانسوی (French Bulldog)، شیتزو (Shih Tzu)، کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel)، گریت دین (Great Dane)، بورزوی (Borzoi)، نیوفاندلند (Newfoundland) و سگ های نژاد کوچک مثل پودل مینیاتوری (Miniature Poodle) و ژاپنی اشپیتز (Japanese Spitz) .

17 نکته برای انتخاب بهترین سگ آپارتمانی کم صدا

انتخاب نژاد مناسب، تنها قدم اول است. تربیت صحیح و تامین نیازهای سگ نیز در کاهش صدا و پارس کردن‌های بی‌مورد نقش بسزایی دارد. با رعایت نکات ارائه شده در این مقاله، می‌توانید از همراهی یک سگ دوست‌داشتنی در آپارتمان خود لذت ببرید، بدون اینکه آرامش همسایگان را بر هم بزنید.

نکات کلیدی قبل از انتخاب سگ آپارتمانی کم صدا

1. تحقیقات کامل در مورد نژادهای مختلف:

قبل از هر اقدامی، در مورد نژادهای مختلف سگ که به کم‌صدایی مشهور هستند، تحقیق کنید. ویژگی‌های رفتاری، سطح انرژی، نیازهای مراقبتی و میزان سازگاری آنها با زندگی آپارتمانی را بررسی کنید.

2. در نظر گرفتن سطح انرژی سگ:

نژادهای پرانرژی به فعالیت بدنی زیادی نیاز دارند و اگر این نیاز برآورده نشود، ممکن است با پارس کردن‌های بی‌مورد انرژی خود را تخلیه کنند. نژادهای کم‌انرژی‌تر برای زندگی آپارتمانی مناسب‌تر هستند.

3. توجه به اندازه سگ:

اگرچه اندازه سگ لزوماً تعیین‌کننده میزان صدای آن نیست، اما سگ‌های بزرگتر معمولاً فضای بیشتری برای فعالیت نیاز دارند و ممکن است در آپارتمان احساس محدودیت کنند. سگ‌های کوچکتر و متوسط معمولاً برای زندگی آپارتمانی مناسب‌تر هستند.

4. ملاقات با سگ قبل از پذیرفتن آن:

اگر قصد دارید سگی را از پناهگاه یا پرورش‌دهنده انتخاب کنید، حتماً قبل از پذیرفتن آن، با او ملاقات کنید و رفتار و میزان صدای او را در محیط‌های مختلف ارزیابی کنید.

5. در نظر گرفتن سن سگ:

توله‌سگ‌ها معمولاً نیاز به آموزش بیشتری دارند و ممکن است در ابتدای ورود به خانه بیشتر پارس کنند. سگ‌های بالغ معمولاً تربیت‌شده‌تر هستند و رفتارهای قابل پیش‌بینی‌تری دارند.

7. تهیه وسایل مورد نیاز سگ:

قبل از ورود سگ به خانه، وسایل مورد نیاز او مانند جای خواب، ظرف غذا و آب، اسباب‌بازی و وسایل بهداشتی را تهیه کنید.

نکات تربیتی برای کاهش صدای سگ آپارتمانی

9. اجتماعی کردن سگ:

اجتماعی کردن سگ از سنین پایین، به او کمک می‌کند تا با افراد، حیوانات و محیط‌های مختلف آشنا شود و کمتر دچار ترس و اضطراب شود که می‌تواند منجر به پارس کردن شود.

11. نادیده گرفتن پارس کردن‌های بی‌مورد:

اگر سگ شما بدون دلیل مشخص پارس می‌کند، او را نادیده بگیرید و به او توجه نکنید. توجه شما به پارس کردن، می‌تواند باعث تشویق این رفتار شود.

12. پاداش دادن به سکوت:

هر زمان که سگ شما ساکت است و پارس نمی‌کند، او را تشویق کنید و به او پاداش دهید. این کار باعث تقویت رفتار مطلوب می‌شود.

13. بهره‌گیری از تکنیک‌های آموزشی مثبت:

از تکنیک‌های آموزشی مثبت و بدون خشونت برای تربیت سگ خود استفاده کنید. تنبیه و داد زدن می‌تواند باعث ایجاد ترس و اضطراب در سگ شود و مشکل پارس کردن را بدتر کند.

14. مشاوره با مربی سگ:

اگر با مشکل پارس کردن سگ خود مواجه هستید، از یک مربی سگ متخصص کمک بگیرید. مربی می‌تواند به شما در شناسایی علت پارس کردن و ارائه راهکارهای مناسب کمک کند.

نکات محیطی برای کاهش صدای سگ آپارتمانی

15. ایجاد یک محیط آرام و امن:

محیط آرام و امن می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب سگ کمک کند و از پارس کردن‌های ناشی از ترس جلوگیری کند. جای خواب سگ را در یک مکان آرام و دنج قرار دهید.

16. پوشاندن پنجره‌ها:

اگر سگ شما با دیدن افراد یا حیوانات از پنجره شروع به پارس کردن می‌کند، پنجره‌ها را با پرده یا کرکره بپوشانید.

17. بهره‌گیری از دستگاه‌های کاهش صدا:

در صورت نیاز، می‌توانید از دستگاه‌های کاهش صدا مانند دستگاه‌های پخش صدای سفید یا دستگاه‌های ضد پارس استفاده کنید.

22 نژاد سگ مناسب برای آپارتمان با صدای کم

1. باسنجی (Basenji): این نژاد به “سگ بی‌صدا” معروف است و به جای پارس کردن، صدایی شبیه به یودل تولید می‌کند.

2. بولداگ فرانسوی (French Bulldog): سگی آرام و مهربان که به طور کلی کم پارس می‌کند.

3. کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel): سگی خوش‌اخلاق و اجتماعی که به پارس کردن‌های مکرر تمایلی ندارد.

4. شیتزو (Shih Tzu): سگی کوچک و دوست‌داشتنی که به طور معمول کم پارس می‌کند.

5. گریت دین (Great Dane): علی‌رغم جثه بزرگش، گریت دین‌ها معمولاً سگ‌های آرامی هستند و زیاد پارس نمی‌کنند.

6. بورزوی (Borzoi): سگی اشرافی و مهربان که به آرامش و سکوت علاقه دارد.

7. سالوکی (Saluki): سگی باوقار و آرام که به طور معمول کم پارس می‌کند.

8. ایتالین گری‌هوند (Italian Greyhound): سگی کوچک و ظریف که به طور کلی آرام است و زیاد پارس نمی‌کند.

9. پکینیز (Pekingese): سگی با اعتماد به نفس و مستقل که به پارس کردن‌های بی‌مورد تمایلی ندارد.

10. ژاپنی اسپیتز (Japanese Spitz): سگی باهوش و آموزش‌پذیر که می‌توان آموزش داد که کمتر پارس کند.

11. بوستون تریر (Boston Terrier): سگی مهربان و بازیگوش که به طور کلی کم پارس می‌کند.

12. شپرد استرالیایی مینیاتوری (Miniature Australian Shepherd): با آموزش مناسب، این نژاد می‌تواند برای زندگی آپارتمانی مناسب باشد.

13. لاسو آپسو (Lhasa Apso): سگی باهوش و مستقل که با آموزش مناسب می‌تواند کم صدا باشد.

14. کلابر اسپانیل (Clumber Spaniel): سگی آرام و مهربان که به طور کلی کم پارس می‌کند.

15. سگ تبتی (Tibetan Spaniel): سگی هوشیار و مستقل که با آموزش مناسب می‌تواند کم صدا باشد.

16. بیچون فریز (Bichon Frise): سگی شاد و دوست‌داشتنی که با آموزش مناسب می‌تواند کم صدا باشد.

17. اسکاتیش تریر (Scottish Terrier): سگی با اعتماد به نفس و مستقل که به طور کلی کم پارس می‌کند.

18. ویپت (Whippet): سگی آرام و مهربان که به طور کلی کم پارس می‌کند.

19. پودل (Poodle): چه استاندارد، چه مینیاتوری و چه توی، پودل‌ها سگ‌های باهوشی هستند که با آموزش مناسب می‌توانند کم صدا باشند.

20. پامرانین (Pomeranian): سگی کوچک و پرانرژی که با آموزش مناسب می‌تواند کم صدا باشد.

21. مالتیز (Maltese): سگی کوچک و دوست‌داشتنی که به طور کلی کم پارس می‌کند.

22. تریر سفید وست هایلند (West Highland White Terrier): سگی باهوش و پرانرژی که با آموزش مناسب می‌تواند کم صدا باشد.