راهنمای قدم به قدم تغذیه جوجه مرغ عشق از بدو تولد تا یک ماهگی
تغذیه صحیح جوجه مرغ عشق از بدو تولد تا یک ماهگی، نقش حیاتی در رشد و سلامت او دارد. این دوره، حساسترین زمان زندگی جوجه است و تغذیه نامناسب میتواند منجر به مشکلات جدی و حتی مرگ او شود. در این مقاله، 19 نکته کلیدی و گام به گام را برای تغذیه صحیح جوجه مرغ عشق در این بازه زمانی ارائه میدهیم:
مراحل تغذیه جوجه مرغ عشق به طور کلی به شرح زیر است:
- ✳️
روزهای 1 تا 7:
تغذیه با سرلاک مخصوص جوجه پرندگان، هر 2 تا 3 ساعت یکبار. - ✳️
روزهای 8 تا 14:
افزایش حجم سرلاک و کاهش دفعات تغذیه به 4 تا 5 بار در روز. - ✳️
روزهای 15 تا 21:
شروع تدریجی اضافه کردن غذای نرم به سرلاک. - ✳️
روزهای 22 تا 30:
کاهش تدریجی سرلاک و افزایش غذای نرم، آموزش دانه خوردن.
19 نکته کلیدی در تغذیه جوجه مرغ عشق:
انتخاب سرلاک مناسب:
از سرلاک مخصوص جوجه پرندگان زینتی با کیفیت و برند معتبر استفاده کنید.تهیه سرلاک به روش صحیح:
سرلاک را مطابق دستورالعمل روی بسته بندی تهیه کنید. غلظت آن باید مناسب باشد، نه خیلی رقیق و نه خیلی غلیظ.دمای مناسب سرلاک:
دمای سرلاک باید ولرم باشد (حدود 38 تا 40 درجه سانتیگراد). برای تست دما، چند قطره از آن را روی مچ دست خود بریزید. نباید خیلی داغ یا سرد باشد.بهرهگیری از سرنگ یا قاشق مخصوص:
برای تغذیه جوجه، از سرنگ یا قاشق مخصوص تغذیه جوجه پرندگان استفاده کنید.تغذیه به آرامی و با حوصله:
سرلاک را به آرامی و با حوصله به جوجه بدهید تا قورت دهد. از عجله کردن خودداری کنید.جلوگیری از ورود سرلاک به نای جوجه:
هنگام تغذیه، مراقب باشید که سرلاک وارد نای جوجه نشود. این کار میتواند منجر به خفگی شود.تمیز کردن نوک و اطراف دهان جوجه:
بعد از هر وعده تغذیه، نوک و اطراف دهان جوجه را با یک دستمال مرطوب تمیز کنید.رعایت بهداشت:
قبل از هر بار تغذیه، دستهای خود را بشویید و از تمیز بودن وسایل تغذیه مطمئن شوید.دقت در میزان تغذیه:
میزان سرلاک مورد نیاز جوجه، به سن و نژاد او بستگی دارد. شکم جوجه باید بعد از تغذیه کمی پر باشد، اما نباید بیش از حد باد کند.تعداد دفعات تغذیه:
در روزهای اول تولد، جوجه باید هر 2 تا 3 ساعت یکبار تغذیه شود. با افزایش سن جوجه، میتوانید دفعات تغذیه را کاهش دهید.تنوع در غذا:
از روزهای 15 تا 21 به بعد، میتوانید به تدریج غذای نرم مانند تخم مرغ آب پز رنده شده، سبزیجات پخته و له شده (هویج، کدو سبز، بروکلی) و میوه های له شده (سیب، موز) را به سرلاک اضافه کنید.آموزش دانه خوردن:
از حدود 3 هفتگی، میتوانید شروع به آموزش دانه خوردن به جوجه کنید. برای این کار، مقداری دانه نرم (مانند ارزن) را در دسترس او قرار دهید.ارائه آب تازه:
همیشه آب تازه و تمیز در دسترس جوجه قرار دهید.بهرهگیری از پروبیوتیک:
اضافه کردن پروبیوتیک به رژیم غذایی جوجه، به بهبود عملکرد دستگاه گوارش او کمک میکند.رعایت دمای مناسب محیط:
دمای محیط نگهداری جوجه باید مناسب باشد (حدود 30 تا 32 درجه سانتیگراد).رطوبت مناسب محیط:
رطوبت محیط نگهداری جوجه نیز باید مناسب باشد (حدود 50 تا 60 درصد).نور کافی:
جوجه به نور کافی نیاز دارد، اما از قرار دادن مستقیم او در معرض نور خورشید خودداری کنید.مشاوره با دامپزشک:
در صورت بروز هرگونه مشکل در تغذیه یا سلامت جوجه، حتما با دامپزشک متخصص پرندگان مشورت کنید.صبر و حوصله:
تغذیه جوجه مرغ عشق نیاز به صبر و حوصله دارد. با عمل کردن به این موارد، میتوانید به رشد و سلامت جوجه خود کمک کنید.
راهنمای قدم به قدم غذای جوجه مرغ عشق از یک روزگی تا یک ماهگی
همیشه قبل از اعمال هر تغییری در رژیم غذایی جوجه خود، با یک دامپزشک متخصص در امور پرندگان مشورت کنید.
1. تهیه غذای سرلاک مخصوص جوجه مرغ عشق
اولین قدم، تهیه غذای سرلاک مخصوص جوجه مرغ عشق است. این نوع سرلاکها به صورت پودری در پتشاپها موجود هستند و حاوی مواد مغذی مورد نیاز برای رشد جوجه میباشند. از دادن سرلاکهای مخصوص انسان به جوجه مرغ عشق خودداری کنید، زیرا ممکن است برای آنها مناسب نباشد و باعث مشکلات گوارشی شود. قبل از استفاده، حتماً تاریخ انقضای سرلاک را بررسی کنید. برندهای مختلفی از سرلاک جوجه مرغ عشق در بازار موجود است. با تحقیق و مشورت با فروشندگان معتبر، بهترین گزینه را انتخاب کنید. بهتر است سرلاکی را انتخاب کنید که حاوی پروبیوتیک باشد، زیرا به بهبود عملکرد دستگاه گوارش جوجه کمک میکند. بستهبندی سرلاک باید سالم و بدون پارگی باشد.
2. آمادهسازی سرلاک
برای آمادهسازی سرلاک، پودر سرلاک را با آب گرم (نه داغ) مخلوط کنید تا به غلظت مناسب برسد. غلظت سرلاک باید به گونهای باشد که به راحتی از سرنگ عبور کند و جوجه بتواند آن را ببلعد. از آب جوشیده و خنک شده استفاده کنید تا از ورود باکتریها به غذای جوجه جلوگیری شود. مقدار آب و سرلاک را با دقت اندازه گیری کنید تا غلظت مناسبی حاصل شود. معمولاً روی بستهبندی سرلاک، دستورالعمل دقیقی برای این کار وجود دارد. بعد از مخلوط کردن آب و سرلاک، آن را به خوبی هم بزنید تا هیچ گلولهای باقی نماند. میتوانید از یک همزن کوچک یا چنگال برای این کار استفاده کنید. قبل از غذا دادن به جوجه، دمای سرلاک را با دقت بررسی کنید. سرلاک نباید خیلی داغ یا خیلی سرد باشد. دمای آن باید ولرم باشد.
3. بهرهگیری از سرنگ مناسب
برای غذا دادن به جوجه، از یک سرنگ کوچک و بدون سوزن استفاده کنید.سرنگی را انتخاب کنید که به راحتی بتوانید مقدار غذای خارج شده از آن را کنترل کنید.قبل از هر بار استفاده، سرنگ را به خوبی تمیز کنید و از استریل بودن آن مطمئن شوید.میتوانید سرنگ را با آب جوش و صابون بشویید و سپس آن را به خوبی آبکشی کنید.از سرنگهای یکبار مصرف استفاده کنید تا از انتقال بیماریها جلوگیری شود.اندازه سرنگ باید متناسب با سن و اندازه جوجه باشد.برای جوجههای کوچکتر، از سرنگهای کوچکتر استفاده کنید.
سرنگ را به آرامی پر کنید تا از ورود هوا به داخل آن جلوگیری شود.غذا را به آرامی و قطره قطره وارد دهان جوجه کنید و صبر کنید تا او آن را ببلعد.از وارد کردن ناگهانی غذا به دهان جوجه خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث خفگی شود.به واکنشهای جوجه دقت کنید.اگر جوجه غذا را پس زد یا به نظر میرسد که دچار مشکل شده است، فوراً غذا دادن را متوقف کنید.بعد از هر بار غذا دادن، دهان جوجه را با یک دستمال مرطوب تمیز کنید تا از چسبیدن غذا به پرهایش جلوگیری شود.
اگر جوجه مقاومت نشان میدهد، سعی کنید او را آرام کنید و با ملایمت با او رفتار کنید.
هرگز جوجه را مجبور به خوردن غذا نکنید.
5. دفعات و مقدار غذا دادن
جوجههای یک روزه به طور معمول هر 2 تا 3 ساعت یکبار نیاز به غذا دارند.با بزرگتر شدن جوجه، فاصله بین وعدههای غذایی بیشتر میشود.مقدار غذایی که به جوجه میدهید باید متناسب با سن و اندازه او باشد.جوجه باید به اندازه کافی غذا بخورد تا چینه دان او پر شود، اما نباید بیش از حد غذا بخورد.برای تعیین مقدار دقیق غذا، به دستورالعمل روی بستهبندی سرلاک مراجعه کنید و یا با یک دامپزشک متخصص پرندگان مشورت کنید.بهترین راه برای تعیین اینکه آیا جوجه به اندازه کافی غذا خورده است یا نه، مشاهده چینه دان او است.
چینه دان باید پر و گرد باشد، اما نباید خیلی سفت یا متورم باشد.
در طول شب، معمولاً نیاز به غذا دادن به جوجه نیست، مگر اینکه خیلی کوچک باشد و نیاز به مراقبت ویژه داشته باشد.با افزایش سن جوجه، میتوانید مقدار غذای هر وعده را افزایش دهید و فاصله بین وعدهها را بیشتر کنید.
6. رعایت بهداشت
رعایت بهداشت در هنگام غذا دادن به جوجه بسیار مهم است. قبل از هر بار غذا دادن، دستهای خود را به خوبی با آب و صابون بشویید. سرنگ و سایر وسایلی که برای غذا دادن به جوجه استفاده میکنید را به طور مرتب تمیز و ضدعفونی کنید. محل نگهداری جوجه را تمیز و خشک نگه دارید. از تماس جوجه با پرندگان بیمار یا آلوده خودداری کنید. هر روز آب تازه و تمیز در اختیار جوجه قرار دهید. از بهرهگیری از غذاهای مانده و فاسد خودداری کنید. در صورت مشاهده هرگونه علائم بیماری در جوجه، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید.
7. بررسی وضعیت چینه دان
چینه دان باید پر و گرد باشد، اما نباید خیلی سفت یا متورم باشد. اگر چینه دان سفت و متورم باشد، ممکن است جوجه دچار سوء هاضمه شده باشد. اگر چینه دان خالی باشد، جوجه گرسنه است و نیاز به غذا دارد. اگر چینه دان پر باشد اما غذا به آرامی هضم شود، ممکن است جوجه دچار عفونت قارچی یا باکتریایی شده باشد. در صورت مشاهده هرگونه مشکل در چینه دان، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. به طور معمول، چینه دان باید در عرض 2 تا 4 ساعت بعد از غذا خوردن خالی شود. اگر چینه دان بعد از این مدت خالی نشد، با دامپزشک مشورت کنید.
8. دمای مناسب
جوجه مرغ عشق در طول روزهای اولیه زندگی خود به دمای مناسب نیاز دارد. دمای مناسب برای جوجههای یک روزه حدود 35-37 درجه سانتیگراد است. با بزرگتر شدن جوجه، میتوانید به تدریج دمای محیط را کاهش دهید. میتوانید از لامپ حرارتی برای گرم نگه داشتن جوجه استفاده کنید. مراقب باشید که لامپ خیلی نزدیک به جوجه نباشد، زیرا ممکن است باعث سوختگی شود. از قرار دادن جوجه در معرض جریان هوا خودداری کنید. اگر جوجه سردش باشد، ممکن است دچار لرز شود و رنگ پوستش کبود شود. در این صورت، باید فوراً دمای محیط را افزایش دهید. اگر جوجه خیلی گرمش باشد، ممکن است شروع به له له زدن کند و بالهایش را باز کند. در این صورت، باید دمای محیط را کاهش دهید. دمای محیط را با بهرهگیری از یک دماسنج به طور مرتب بررسی کنید.
9. رطوبت مناسب
علاوه بر دما، رطوبت محیط نیز برای جوجه مرغ عشق مهم است. رطوبت مناسب برای جوجهها حدود 50-60 درصد است. میتوانید از دستگاه بخور برای افزایش رطوبت محیط استفاده کنید. از قرار دادن جوجه در محیطهای خیلی خشک خودداری کنید. اگر رطوبت محیط خیلی کم باشد، ممکن است جوجه دچار مشکلات تنفسی شود. میتوانید با قرار دادن یک ظرف آب در نزدیکی محل نگهداری جوجه، رطوبت محیط را افزایش دهید. از قرار دادن جوجه در محیطهای خیلی مرطوب نیز خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث رشد قارچها و باکتریها شود. رطوبت محیط را با بهرهگیری از یک رطوبت سنج به طور مرتب بررسی کنید.
10. نظافت محل نگهداری
محل نگهداری جوجه را به طور مرتب تمیز کنید. کف قفس را هر روز تمیز کنید و غذاهای مانده را از بین ببرید. ظروف آب و غذا را به طور مرتب بشویید و ضدعفونی کنید. از قرار دادن قفس در معرض نور مستقیم خورشید خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث گرم شدن بیش از حد قفس شود. قفس را در مکانی آرام و دور از سر و صدا قرار دهید. از قرار دادن قفس در معرض دود سیگار و سایر مواد شیمیایی خودداری کنید. به طور مرتب قفس را ضدعفونی کنید تا از انتشار بیماریها جلوگیری شود.
11. تحریک جوجه به دفع مدفوع
جوجههای کوچک معمولاً نمیتوانند به تنهایی مدفوع کنند و نیاز به کمک دارند. بعد از هر بار غذا دادن، با یک دستمال مرطوب به آرامی قسمت مقعد جوجه را ماساژ دهید تا او را به دفع مدفوع تحریک کنید. اگر جوجه به طور مرتب مدفوع نکند، ممکن است دچار یبوست شود. مدفوع جوجه باید نرم و آبکی باشد. اگر مدفوع سفت و خشک باشد، ممکن است جوجه دچار کم آبی شده باشد. رنگ مدفوع جوجه باید سبز یا قهوهای باشد. اگر رنگ مدفوع غیر طبیعی باشد، ممکن است جوجه دچار بیماری شده باشد. در صورت مشاهده هرگونه مشکل در مدفوع جوجه، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. ماساژ دادن آرام و ملایم باید کافی باشد تا جوجه را به دفع مدفوع تحریک کند. از فشار زیاد خودداری کنید. اگر جوجه بعد از ماساژ دادن مدفوع نکرد، دوباره تلاش کنید یا با دامپزشک مشورت کنید.
12. شناسایی علائم بیماری
به طور مرتب جوجه را برای شناسایی علائم بیماری بررسی کنید. علائم بیماری در جوجهها میتواند شامل بیحالی، عدم تمایل به غذا خوردن، اسهال، استفراغ، مشکلات تنفسی، تغییر رنگ مدفوع و پرهای ژولیده باشد. اگر هرگونه علائم بیماری را در جوجه مشاهده کردید، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام بیماری و درمان سریع آن میتواند از وخیم شدن وضعیت جوجه جلوگیری کند. از دادن داروهای خودسرانه به جوجه خودداری کنید. فقط داروهایی را به جوجه بدهید که توسط دامپزشک تجویز شدهاند. قرنطینه کردن جوجه بیمار از سایر جوجهها میتواند از انتشار بیماری جلوگیری کند. بعد از تماس با جوجه بیمار، دستهای خود را به خوبی با آب و صابون بشویید. محل نگهداری جوجه بیمار را به طور مرتب ضدعفونی کنید.
13. اجتماعی شدن جوجه
با جوجه خود تعامل داشته باشید و او را لمس کنید تا با شما خو بگیرد. صحبت کردن با جوجه و نوازش کردن او میتواند به اجتماعی شدن او کمک کند. از قرار دادن جوجه در معرض صداهای بلند و ناگهانی خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث ترسیدن او شود. با معرفی تدریجی جوجه به افراد و محیطهای جدید، او را برای زندگی در کنار انسانها آماده کنید. آموزش دادن ترفندهای ساده به جوجه میتواند رابطه شما با او را تقویت کند. از تنبیه کردن جوجه خودداری کنید. تشویق و پاداش دادن به رفتارهای خوب او میتواند موثرتر باشد. جوجهها موجودات باهوشی هستند و به سرعت یاد میگیرند. با صبر و حوصله، میتوانید چیزهای زیادی به آنها آموزش دهید.
14. از شیر گرفتن تدریجی
با رسیدن جوجه به سن 3 تا 4 هفتگی، میتوانید به تدریج شروع به از شیر گرفتن او کنید. این کار را با معرفی غذاهای نرم و جامد به رژیم غذایی او انجام دهید. میتوانید از دانههای نرم، میوههای نرم و سبزیجات پخته شده برای این منظور استفاده کنید. مقدار غذاهای جامد را به تدریج افزایش دهید و مقدار سرلاک را به تدریج کاهش دهید. به واکنشهای جوجه به غذاهای جدید دقت کنید. اگر جوجه از خوردن یک غذا خودداری میکند، سعی کنید غذای دیگری را امتحان کنید. از قطع ناگهانی سرلاک خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث استرس و سوء تغذیه در جوجه شود. از شیر گرفتن تدریجی به جوجه کمک میکند تا به تدریج به غذاهای جامد عادت کند و دستگاه گوارش او بتواند به درستی غذاها را هضم کند.
15. معرفی دانههای مناسب
بعد از از شیر گرفتن کامل جوجه، میتوانید شروع به معرفی دانههای مناسب به رژیم غذایی او کنید. دانههای مناسب برای مرغ عشق شامل ارزن، تخم کتان، تخم آفتابگردان و سایر دانههای مغذی است. دانهها را در یک ظرف تمیز در اختیار جوجه قرار دهید و اجازه دهید او به مقدار دلخواه از آنها بخورد. از دادن دانههای خیلی چرب به جوجه خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث چاقی او شود. به طور مرتب دانههای تازه را جایگزین دانههای قدیمی کنید. میتوانید از مکملهای غذایی نیز برای تامین ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز جوجه استفاده کنید. از دادن غذاهای فرآوری شده و حاوی مواد نگهدارنده به جوجه خودداری کنید.
16. ارائه میوه و سبزیجات
از دادن میوهها و سبزیجات خیلی اسیدی یا خیلی شیرین به جوجه خودداری کنید. میوه و سبزیجات را قبل از دادن به جوجه به خوبی بشویید. میتوانید میوه و سبزیجات را به صورت پوره نیز به جوجه بدهید. به طور مرتب میوه و سبزیجات تازه را جایگزین میوه و سبزیجات قدیمی کنید.
17. تامین آب تازه
همیشه آب تازه و تمیز در اختیار جوجه قرار دهید. آب را به طور مرتب عوض کنید و از آلوده شدن آن جلوگیری کنید. میتوانید از آبخوریهای مخصوص پرندگان برای تامین آب جوجه استفاده کنید. از دادن آب خیلی سرد یا خیلی گرم به جوجه خودداری کنید. میتوانید به آب جوجه کمی ویتامین اضافه کنید تا به تقویت سیستم ایمنی او کمک کند. کمبود آب میتواند باعث کم آبی و مشکلات جدی در جوجه شود.
18. مکملهای غذایی
در صورت نیاز، میتوانید از مکملهای غذایی برای تامین ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز جوجه استفاده کنید. قبل از بهرهگیری از هرگونه مکمل غذایی، با دامپزشک مشورت کنید. مکملهای غذایی میتوانند به تقویت سیستم ایمنی جوجه، بهبود رشد و افزایش شادابی او کمک کنند. از مصرف بیش از حد مکملهای غذایی خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث مشکلات سلامتی در جوجه شود. مکملهای غذایی را طبق دستورالعمل روی بستهبندی استفاده کنید. از مکملهای غذایی معتبر و دارای مجوز بهداشت استفاده کنید. مکملهای غذایی فقط در صورتی ضروری هستند که رژیم غذایی جوجه نتواند تمام نیازهای غذایی او را تامین کند.
19. نظارت بر وزن جوجه
از یک ترازوی دقیق برای اندازه گیری وزن جوجه استفاده کنید. وزن جوجه را در یک دفترچه یادداشت کنید تا بتوانید تغییرات وزن او را به راحتی پیگیری کنید. با دامپزشک در مورد وزن مناسب برای جوجه خود مشورت کنید. اگر وزن جوجه به طور مناسب افزایش نمییابد، رژیم غذایی او را بررسی کنید و در صورت نیاز، با دامپزشک مشورت کنید. کاهش وزن میتواند نشان دهنده وجود یک مشکل جدی باشد که نیاز به توجه فوری دارد.
